‘MAG IK ZIJN?’

Een verhaal over bestaansrecht

'Krachtig! Authentiek! Gedurfd eerlijk! Verrassend origineel! Hoopvol! Zijn er nog meer uitroeptekens nodig?'

'Zoveel meer dan een lezing...een adembenemend mooie ziel die in al haar kwetsbaarheid op 'tafel' wordt gelegd! En dan pas de volgende ochtend diepe tranen hier...een aanrader die diep nazindert!' (Kristel)

 
 

Wil je graag bij zijn?

Stuur een mailtje naar contact@evabaert.be
Vermeld de datum waarop je aanwezig wil zijn en het aantal personen.

Aanvangsuur: 20u (welkom vanaf 19u30)

Inkom: 12€

Volg via Facebook

Inhoud van de lezing


’Een verhaal over existentiële pijn, gemis aan zingeving en (zelf)liefde als antwoord'.

Eva Baert: 'Toen ik met 'Mag ik zijn?' voor het eerst naar buiten kwam, gaf ik bovenstaande omschrijving als ondertitel. En die klopt nog steeds. Enkel verving ik ondertussen het toen veilig gekozen woord 'lezing' door 'verhaal'.

Met behulp van mijn eigen levensverhaal belicht ik een zoektocht naar erkenning voor een 'ik' die vraagt te mogen zijn. Mag ik zijn?

En net het stellen van deze vraag impliceert grote twijfel over dat gevoel van bestaansrecht. 'Mag ik hier écht zijn, met alles wat ik heb en ben? Is het veilig genoeg voor mij hier? En zal ik aanvaard worden, simpelweg voor wie ik ben?' De vraag lijkt haar eigen antwoord in zich te houden. Ergens wordt besloten dat neen, dat mag ik niet. En dit, in eerste instantie onbewust genomen besluit zal een heel leven gaan bepalen.

Dit thema, en de moeilijkheden die ermee gepaard gaan is vandaag de dag alom aanwezig. Steeds meer kinderen, jongeren en volwassenen missen een gevoel van bestaansrecht, een gevoel van 'gronding' (letterlijk, stevigheid in wie ze zijn en wat ze waard zijn). Ze missen vaak ruimte om in alle rust en veiligheid te mogen oefenen, experimenteren en op hun eigen tempo verkennen wie ze (zo uniek) zijn, wat ze nodig hebben en waar ze naar verlangen. Een (laten) invullen van deze verlangens door de buitenwereld en aanpassing aan wat verwacht wordt creëert vroeg of laat gevoelens van zinloosheid, leegte en moedeloosheid. Of net bijzonder veel frustratie.

Wat mijn eigen verlangen betreft, is dit thema bespreekbaar te maken en te houden. In eerste instantie vanuit de ervaring dat 'erkenning verbindt'. Wanneer mensen voor het eerst een verhaal te horen krijgen zoals dat van hen, opent er vaak iets. Het moment waarop schaamte en isolement plaats kunnen maken voor verbondenheid. 'Ik ben niet alleen hierin'.

Deze erkenning kan bijzonder helend werken. Toch verlang ik met het brengen van mijn verhaal ook meer te kunnen bieden. Openingen en inspiratie voor hoe we, zelfs met diepe pijn of kwetsuren uit het verleden anders in het leven kunnen gaan staan. Onszelf kunnen toestaan gelukkiger te zijn, meer voldoening te voelen, onszelf meer te kunnen verbinden met anderen, ons beter te gaan voelen in ons eigen vel,... of gewoon onszelf te mogen zijn. Want hoe neerslachtig, angstig of gefrustreerd we ons ook soms voelen, we hebben ergens wel altijd nog een beeld van hoe we willen dat ons leven eruit ziet. We geloven er vaak niet (meer) in, maar het beeld is er wel. En dat beeld, kan een belangrijke sleutel zijn.

Waarom worstelen we met ons bestaansrecht? Hoe kunnen we onszelf toestaan eindelijk 'te mogen zijn'? Wat hebben we nodig om te groeien? En misschien nog veel belangrijker, wat houdt ons nu eigenlijk tegen om die gewenste groei te bekomen?

Deze vragen vormen het fundament van het verhaal 'Mag ik zijn?'. Mijn eigen ervaringen met de schaduwkanten van het leven en zoeken naar licht kunnen hierin als mogelijke antwoorden, inzichten of nieuwe openingen dienen.

Of wie weet gebeurt er die avond wel iets wat we niet verwacht hadden? Want net dat, het opnieuw verwonderd leren zijn over onszelf en ons leven kan ons zuurstof bieden waar we zo vaak naar snakken.

Ik verwelkom jullie deze avond heel graag, in een dynamisch kader waarin ernst en humor onlosmakelijk verbonden zijn. Er zal ruimte zijn voor vragen en eigen inbreng, of om gewoonweg te luisteren.'

Waar halen we betekenis uit, wanneer we nauwelijks betekenis aan onszelf leerden geven?
Eva Lezing De Mokke.jpg

Voor wie is deze lezing?

Voor iedereen die zich op een of andere manier aangesproken of geraakt voelt door dit thema. Voor diegenen die zoekende zijn, én voor diegenen die niet zoekende zijn. Iedereen is welkom!

Getuigenissen

‘Jij verwoorde en benoemde op een heel open en gracieuze wijze de essentie van het leven en daarbij horende pijn, waarvoor dank.’ (Caroline Steensels, praktijk Mola Movado)

‘Je bleef dicht bij jezelf - een hele fijne energie die mij af en  toe deed slikken, een traan kwam opborrelen en hier en daar een spoor van verwarring en te weten dat alles er mag zijn’ (Cindy)

‘Je hebt door je eigen weg een groot aanvoelen van wat in mensen beweegt en dit is van enorme waarde. Een dikke pluim en veel waardering Eva voor wie je bent en wat je brengt.’ (Hilde)