De kunst van ziek zijn

Hoe ziek zou ik moeten worden, 
om het daadwerkelijk ook te zijn.

Om de zwaartekracht me naar beneden te laten halen,
en daar ook gewoon te mogen blijven.

Hoeveel pijn zou ik moeten verduren, 
om te zeggen 'het is goed, je mag rusten nu'.

Hoeveel tranen zou ik moeten laten, 
om de zondvloed binnen mezelf te laten bedaren.

Hoe vaak zou ik mijn hoofd te rusten moeten leggen,
om de stilte te zien opstaan. 

Hoe klein zou ik me mogen voelen,
om mezelf toe te staan dat iemand voor me zorgt. 

De kunst van ziek zijn
is niet het genezen.
Het is daar willen geraken
en er niet heen gaan.
Het is de tussenfase
tussen daarnet en straks. 

De ademruimte
die zich vult met alles wat er nu nog niet is. 

Het is dat alles 
dat me nog steeds zo bang en onzeker maakt. 

Het is de kunst van ziek zijn,
die ik meer dan dit alles 
eindelijk eens wil leren.